Voor meer informatie: info@willem-hornman.nl en https://www.veldhoven.nl/buitengewoon-ambtenaar-van-de-burgerlijke-stand-babs
Karin Jonkers en Kees van Zantvoort
Karin en Kees hebben al jaren verkering, wonen desondanks gescheiden. Zij kozen voor de huwelijksvoltrekking omdat deze ceremonie in herinnering blijft als Kees straks er niet meer zal zijn. Kees en Karin wilden alleen de kinderen en kleinkinderen bij de ceremonie betrekken. Het huwelijk werd in de trouwzaal van de gemeente Veldhoven in familiekring voltrokken.
-17 april 2023-
Huwelijksvoltrekking Ingrid Scheffers Hella Bogers
Het thema van de huwelijksvoltrekking van Ingrid en Hella was nooit gedacht, onmogelijk en toch gebeurde het. “We laten het ons overkomen. De muziekkeuze sloot daarop goed aan. Een couplet:
Nothing but thieves: Impossible
I could drown myself in someone like you
I could dive so deep I never come out
I thought it was impossible
But you make it possible
.Beiden zeggen de geborgenheid de veiligheid het meest te waarderen in een relatie.
“Wat je geeft krijg je terug” zei Ingrid, waarmee zij Hella citeerde. Beiden konden zich vinden in de sfeer van intimiteit, geborgenheid die klinkt in een gedicht van Toon Hermans:
Als je echt van iemand houdt.
Iemand alles toevertrouwt.
Een die echt weet wie je bent,
Ook je zwakke plekken kent,
Die je bijstaat en vergeeft,
En die ‘naast en ‘in’ je leeft,
Dan voel je pas wat leven is,
En dat liefde geven is.
Ik had een heel open en ook warm voorgesprek waarin Hella en Ingrid echt alles vertelden wat ik wilde weten. Waarom wilde ik dat? De trouwambtenaar heeft twee taken: een beeld schetsen van het paar én dat paar in de echt verbinden. Doorgaans zijn de stelletjes tussen midden 20 en midden 30. Een ouder paar heeft een ander verhaal. Niet ‘we hebben het allemaal al gezien’, wel: ‘samen met de kinderen inhoud geven aan het leven en natuurlijk ook nog heel veel van elkaar genieten’.
-30 maart 2023-
Hakan Mengüc
Voorgesprekken zijn gericht op het schetsen van een profiel van het bruispaar. Het paar moet zich erin herkennen en liefst de overige aanwezigen ook. Vaak hebben deze profielen, in feite de speech van de babs, een lichtvoetig karakter. Het gaat immers om een feestelijke bijeenkomst. Liedjes en gedichten geven ook een persoonlijk beeld.
“Vaak’ maar niet altijd. Zo kwam in een recente briefing de naam Hakan Mengüc naar voren. Hij is een Turkse schrijver, muzikant, spreker en zeer succesvol. Mengüc vertolkt het soefisme. Soefisme staat voor een islamitische stroming waarin twee elementen essentieel zijn: soberheid en het vormen van je omgeving tot een eenheid in manier van leven. Een eenheid, gebaseerd op de koran, met invloeden uit de Oudgriekse en oudchristelijk oosterse kerk. Al die invloeden vormen een levenswijze waarin niet de materie geldt maar de beleving van het leven, van elkaars leven en daarin een weg tot God.
Mengüc zegt: “Hoop is niet puur optimisme. Hoop is ook niet wegkijken voor de ellende waarmee de mensheid geconfronteerd wordt. Hoop betekent alle mogelijkheden zien en je best doen voor het goede in plaats van voor je huisdeur zitten en het kwaad vervloeken.”
Briefings als deze zijn even zeldzaam als waardevol.
3 maart
Carmelita en Ray
De partners kenden elkaar al jaren. In 2014 gingen zij samenwonen. Beiden met al een huwelijk achter zich. In die perioden kenden zij elkaar ook al. “Maar je ontdekt elkaar opnieuw”, zo luidde de boodschap.
Aanvankelijk wilden zij helemaal niet meer trouwen. Ray was er toch op enig moment aan toe. Toen hij 60 werd, was een witte boem in het boeket een duidelijk signaal. Ook Carmelita wilde ‘officieel’ verder. Voor beiden was het standpunt van de kinderen belangrijk. De reactie: “jullie hebben elkaar gevraagd: maak er nu werk van.
Het bruidspaar heeft een bewogen leven achter zich. Passend in de plechtigheid was A song for You van Ray Charles.
Carmelita en Ray zijn geboren in Paramaribo. Ik zocht een Surinaams gedicht, maar vond er geen. Toepasselijk was wel het gedicht “Vingers” van Rupi Kaur, een Indiase schilder en dichter.
Vingers
De belangrijkste gesprekken
Voeren we met onze vingers
Als de jouwe de mijne zenuwachtig zoeken
Die eerste keer tijdens een etentje
En de mijne angstig omklemmen
Wanneer je me vraagt of we elkaar volgende week
Weer kunnen zien
Zodra ik ja zeg ontspannen ze weer
Als we elkaar vinden
Terwijl we onder de lakens liggen
Doen we alsof we
Geen knikkende knieën hebben
Als ik boos ben
Slaken ze verbitterde kreten
Maar als ze beven om vergeving
Zie je hoe excuses er uit zien
En als er een van ons stervende is
Op vijfentachtigjarige leeftijd in een ziekenhuisbed
Zullen jouw vingers de mijne grijpen
En dingen zeggen die niet in woorden te vatten zijn.
-10 november-
Zomeravondfeestje
Je bent gelukkig getrouwd en je ervaart die burgerlijke staat na veertien jaar nog steeds als bijzonder. Wat doe je dan? Je doet het feestje van bijna drie lustra geleden nog eens over. Informeler, in intiem verband.
De trouwambtenaar is vereerd met het verzoek tot wat regie en een enkel ernstig woord. De veranda van buurtcafé Bruheze bood podium aan een nazomeravond met sfeer.
Onvoorwaardelijke liefde bestaat niet. Het streven daarnaar wel. Je wilt met vrienden je geluk delen opdat zij zien hoezeer jullie elkaar waarderen. Waarderen om wat je biedt, brengt, en om wat je áchterwege laat. Je ontwikkelt, zo zeggen ze in de VS, ‘kindreness’. Dit paar ontwikkelde gelijkgestemde zielen.
Uiteindelijk, aan het einde van de dag, zie je samen de twee katten uit het liedje “Our house”, van CSNY. Je zingt een lied voor elkaar, zoals Ray Charles dat deed. Én je vertelt elkaar een verhaal voor het slapengaan. In het volle besef dat de wereld koud is als de liefde niet bestond.
I’ll light the fire
You place the flowers in the vase
That you bought today
Staring at the fire
For hours and hours while I listen to you
Play your love songs
All night long for me
Only for me
Come to me now (come to me now)
And rest your head for just five minutes
Everything is done
Such a cozy room (such a cozy room)
The windows are illuminated
By the evening sunshine through them
Fiery gems for you
Only for you
Our house is a very, very, very fine house
With two cats in the yard
Life used to be so hard
Now everything is easy ‘cause of you
And our
La-la, la-la-la-la-la
La-la-la-la, la-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la-la
La-la, la-la-la-la-la
La-la-la-la, la-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la
Our house is a very, very, very fine house (very fine house)
With two cats in the yard
Life used to be so hard
Now everything is easy ‘cause of you
And our
I’ll light the fire
While you place the flowers in the vase
That you bought today, ay-ay-ay
-18 oktober-
Art Deco
Als een maquettebouwer en een ondernemer in glazen schuifwanden en veranda’s na acht jaar verkering hun keuze voor elkaar formeel vastleggen, dan kun je wat bijzonders verwachten. Bij Hanny en Carlo was de keuze voor een officiële huwelijksceremonie vanzelfsprekend: “Hij is mijn vriend was niet meer voldoende.” ” Zij is mijn vrouw geworden is wat telt.”
Carlo houdt van teksten. Hij deed zijn gelofte in dichtvorm. Toch maakte Hanny meer indruk met haar boodschap aan Carlo. Zij begon met de woorden. “Ik ben gelovig en dan sta je niet alleen in moeilijke tijden”. Ondanks mijn slechte geheugen zal die openingszin mij nog lang heugen.
De echtelieden gaan voor Art Deco, een stijl uit de jaren 20 waarin de schoonheid van de voorwerpen, gebruiksartikelen, huizen en muziek centraal staat. Maar die schoonheid heeft ook functionele kanten: het moet wel ergens om gaan. Je bent verliefd. Je hebt de puberjaren al bijna een halve eeuw achter je gelaten. Dan beleef je je verliefdheid anders dan toen, maar niet minder. Dat liet het paar zien: Hanny met haar blik, Carlo met de zenuwen van een 16-jarige.
De voltrekking van dit huwelijk was bijzonder en zeker niet alleen door de stijl waarin het paar gekleed was.
-21 september-
Roan en Wieteke
Doorgaans schrijf ik mijn teksten zelf. Daarop maak ik op deze pagina een uitzondering omdat ik voor het eerst een review kreeg. Het is een commentaar waarop ik trots ben. Roan schrijft over het voorgesprek. Dit is op afstand het belangrijkste onderdeel van de voorbereiding op de plechtigheid. Het legt de basis voor de babs-speech. Liedjes die in het gesprek de revue passeren roepen herinneringen op. Zij dragen bij aan een persoonlijk verhaal waarin het paar zich herkent.
Willem heeft een hele mooie ceremonie verzorgd voor ons geregistreerd partnerschap. Zijn oprechte interesse in ons verhaal deed het kennismakingsgesprek langer duren dan normaal maar hij nam graag de tijd. Met een paar aantekeningen hier en daar heeft hij er een fantastisch mooi kloppend verhaal van gemaakt waar er bij deze serieuze aangelegenheid plek was voor een traan en een lach. Bedankt Willem!
-26 augustus-
Paniek
Uiteindelijk gaat het om een papiertje dat in tweevoud wordt opgemaakt en getekend. De documentenmap met twee vellen lijkt bijzaak. Tot het moment dat je die map ineens mist. Zit de bruid goed, is de bruidegom op zijn gemak? Er zijn geen gasten die even de regie willen overnemen? Ben ik ook onder de boom goed te horen? Als op al die vragen positief kan worden geantwoord “staat niet meer in de weg om het huwelijk te voltrekken”. Een beetje Babs maakt er een mooi verhaal van. Niet te lang want er moet gefeliciteerd worden.
In het park heerst een serene sfeer. De prachtige beuk filtert de zon, de muziek zet het verkeersgedruis op afstand. De drie liedjes worden bij herhaling ten gehore gebracht want niemand wil weg.
Het contract is wel weg. Paniek in het park. Het lessenaartje was te klein voor de documentenmap. Die map ging dus even op de rand van de waterput. De put stond immers al eeuwen droog. Toch? De afgang dendert op je af. Het bruidspaar moet opnieuw tekenen, maar eerst naar het gemeentehuis. Toch even in de put kijken. Daar geen map, wel daarnaast. De fotograaf had er een fraai stilleven van gemaakt.
-17 juli-
Leonid en Iryna: een trotse ceremonie
Een oorlog wordt tastbaar als de vader van de bruid zijn dochter niet kan begeleiden naar de huwelijksvoltrekking. Reden: geen verlof, gevechten aan het oostfront. Als desondanks de plechtigheid toch wordt gedomineerd door vreugde, vertrouwen in de toekomst en vooral door trots, dan ben je blij dat jij de ambtenaar was die het huwelijk heeft mogen voltrekken. Een ceremonieel kleed speelt in Oekraïne een belangrijke rol in deze plechtigheid. Op 11 juni benadrukte het kleed het karakter van de plechtigheid, maar bracht ook wat hilariteit. Evengoed was de keuze voor John Lennons “Imagine” zeldzaam relevant:
Imagine there’re no countries
It isn’t hard to do
Nothing to kill or die for
And no religion, too
Imagine all the people
Livin’ life in peace
You
You may say I’m a dreamer
But I’m not the only one
I hope someday you’ll join us
And the world will be as one
Leonid and Iryna: a proud ceremony
A war becomes tangible when the bride’s father cannot accompany her daughter to the wedding ceremony. Reason: No leave, fighting on the Eastern Front. If, nevertheless, the ceremony is dominated by joy, confidence in the future and above all by pride, then you are glad that you were the official who was allowed to perform the marriage. A ceremonial robe plays an important role in this ceremony in Ukraine. On June 11, the rug emphasized the character of the ceremony, but also brought some hilarity. Even so, the choice of John Lennon’s “Imagine” was rarely relevant.
-16 juli-
Defne en Paul
Zij waren beiden student, zij in Turkije en hij in Roemenië. Zij kozen allebei voor Finland. Je kunt er onder financieel heel gunstige voorwaarden je studie op goed academisch niveau voltooien. Finnen heten je welkom en daar blijft het bij, was hun ervaring. Barre koude in Turkije gaf Paul de moed Defne uit te nodigen voor de feestdagen in Roemenië. De rest is geschiedenis. Er komen kinderen, maar waar en wanneer? Hun beste vriend en medestudent kwam uit zijn Duitsland over om te getuigen. Ouders waren aanwezig en maakten kennis met elkaar. Heel even kwamen Noord-, Oost- en West-Europa samen met het noordelijkste puntje van Afrika en was die prachtige boom in ’t Oude Slot de as waar de wereld om draaide.
Muziektip: Proleter What Lana says
Defne and Paul
They were both students, she in Turkey and he in Romania. They both choosed Finland. There, you can complete your studies at a good academic level under financially very favorable conditions. Finns welcome you and there it remains, was their experience. Harsh cold in Turkey gave Paul the courage to invite Defne for the holidays in Romania. The rest is history. There will be children, but where and when? Their best friend and fellow student came over from his Germany to testify. Parents were present and got to know each other. For a moment, Northern, Eastern and Western Europe came together with the northernmost tip of Africa and that beautiful tree in ’t Oude Slot was the axis around which the world revolved.
Music tip: Proleter What Lana says
-14 juli-
Rob en Melanie: “Met hart en ziel”
Roel Klarenberg en Melanie Geudens trouwden in museum ’t Oude Slot in Veldhoven. Zij nemen het leven zoals het komt. Flegmatiek, maar wat ze doen, doen zij “met hart en ziel”. Ze kennen elkaar al ruim 6 jaar maar dat stond de romantische invuling van de ceremonie niet in de weg. Ik maak graag werk van een toepasselijk gedicht als het paar zelf geen ideeën heeft. Paul en Melanie kozen voor Angst voor Geluk van Willem Wilmink, maar met een kleine aanpassing.
Soms in de nacht als je naast me ligt,
als je naast me ligt met je meidengezicht,
dan heb ik je weer zo lief.
En ik denk met trots aan ons kleine gezin,
en ik denk: er zit wel samenhang in,
het biedt wel perspectief.
Daar komen nare gedachten van:
dat het zo niet altijd maar duren kan,
het is allemaal veel te fijn.
Nu is mijn bedje wel gespreid,
maar Melanie, mooie meid
je bent te mooi om waar te zijn.
Wat maken we misschien nog allemaal mee,
misschien ga jij met een ander in zee,
met een zwaar behaarde man.
Of slepende ziekte of ander kruis
komt over de wereld of over ons huis,
en maakt er een puinhoop van.
Dat denk ik dan. Maar de volgende dag
geeft een ruzie die er wezen mag,
een fraai stuk burengerucht.
En al die gedachten, mijn lekker stuk,
aan ziekte en ontrouw en ongeluk
ze slaan ratelend op de vlucht.
-27 juni-
Less is More
Wouter van Dijk en Patricia Mlodak trouwden op 22 april in het Veldhovense gemeentehuis. Hun huwelijksvoltrekking had een totaal andere aanpak dan normaal.
Gebruikelijk zijn een voorgesprek en in aansluiting daarop een toespraak. Die waren niet nodig. Telefonisch contact en toezending van het ‘protocol’ zouden voldoende zijn. Het protocol is een voorstel-draaiboek met daarin opgenomen de formele tekst. Die tekst ligt voor een deel wettelijk vast. In een kleiner deel plaats ik accenten op die wetgeving. Denk dan aan een terugtredende overheid in welzijn en zorg en aan de blijvende gelijkwaardigheid van man en vrouw. Wouter en Patricia konden zich goed vinden in het protocol en de muziekvoorkeur zou tijdig worden aangeleverd.
Dat telefoontje maakte mij behoorlijk nerveus. Je had immers geen idee waarop je je moest voorbereiden. Sobere kledij? Weinig bezoekers bij de plechtigheid? Heb je wel genoeg standaardgrapjes en complimenten en hoe gaan die overkomen? Niets van dit alles. Bruid en bruidegom en hun gasten waren prima toegerust voor een kleine, intieme, plechtigheid.
De huwelijksvoltrekking van Patricia en Wouter leerde dat ook het meest minimale kan leiden tot een sfeervolle, warme ceremonie. Twee liedjes waren voldoende: Air en Can’t take my eyes off you. Less is more.
-9 mei 2022-
Voor meer informatie: info@willem-hornman.nl en https://www.veldhoven.nl/buitengewoon-ambtenaar-van-de-burgerlijke-stand-babs